bloom: Iona Varga
Wat. Een. Cool. Mens. Iona Varga ziet er indrukwekkend uit en haar brein is dat ook. Complexe mathematische materie vertaalt ze makkelijk in overzichtelijke concepten. Kennis zonder kapsones en een no-nonsense-aanpak met heldere inzichten. 🧠
Waarom is de lucht blauw?
Iona Varga legde een ietwat grillig carrièrepad af voor ze begin mei bij RoboRana begon. Grillig, maar een onnoemelijk boeiende puzzel.
“Als kind was ik heel geïnteresseerd in natuur. Ik wilde snappen hoe dingen ontstaan en hoe ze werken. Zo vroeg ik me bijvoorbeeld af: ‘Waarom is de lucht blauw?’. Dat lijkt een simpele vraag, maar de gemiddelde volwassene antwoordt dan: ‘Omdat het zo is’. Nou, daar was ik dus niets mee en dan ben ik natuurkunde gaan studeren. Die studie gaf me wél antwoorden op ‘hoe zit dat nou’ en ‘hoe werkt zoiets’. Ik kwam toen voor het eerst in contact met heel fancy technieken en moeilijke concepten, waarvan ik niet eens wist dat ze bestonden. Een deeltje bestaat uit moleculen, uit elementjes, uit quarkjes en zo veel meer. In het begin leek dat ontzettend ingewikkeld allemaal, maar tegen de tijd dat ik een specialisatie moest kiezen, wilde ik absoluut polarisatie van röntgenstralen gaan bestuderen. Heel specifiek, maar dát was toen de richting die ik uit wilde. De combinatie technologie en consultancy sprak me erg aan en ik vond het boeiend om te weten hoe het achter de schermen werkte.”
“Ik wilde als kind al snappen hoe dingen ontstaan en hoe ze werken.”
Niet meteen een basis om nadien voor IT te kiezen?
“Klopt. Dat is pas veel later gekomen. Voor ik kon specialiseren moest ik eerst nog een minor doen. Dat werd medische fysica, wat me eigenlijk totaal niets zei. Maar ik dacht, ik ga gewoon een paar maanden het ziekenhuis in en dan ben ik er vanaf. Dan kan ik nadien doen wat ik echt leuk vind. Mijn eerste onderzoek was op de afdeling neonatologie, een project rond multi-infusie. Dat gaat over het toedienen van meerdere medicijnen door één katheter en daar komen mogelijk wel wat complicaties bij kijken, zeker bij baby’s. Voor dat onderzoek moest ik me heel erg verdiepen in elektrotechniek en daar wiskundige concepten op toepassen om tot een mathematisch model te komen waar we conclusies uit konden trekken.”
Dat klinkt extreem specialistisch!
“Dat was het ook, en plots vond ik medische fysica zo leuk dat ik mijn focus op röntgenstraling volledig heb losgelaten. Op drie maanden tijd heb ik een totale switch van levensvisie gemaakt, zeg maar. Ik ben dan vier of vijf jaar medisch onderzoek blijven doen. Rond MRI-scanners, bijvoorbeeld, om uit te zoeken hoe je elektrische signalen kan versturen zonder elektriciteit maar met licht. Nadien heb ik ook nog met ultrasound gewerkt en onderzoek gedaan naar microbubble cavitatie en shear wave elastografie. Heel technisch allemaal en een beetje te veel om hier nu even uit te leggen.”
“Op drie maanden tijd heb ik een totale switch van levensvisie gemaakt.”
Data science en low-code
Na een aantal jaren onderzoek wilde Iona toch weer iets anders gaan doen en is ze als data scientist begonnen.
Weer een totaal andere richting uit?
“Ik wilde weg uit het medische onderzoek, dat wel. De nadruk lag daar erg op wat je publiceerde en minder op het onderzoek zelf en dat begon me wat te irriteren. In die tijd deed ik vrijwilligerswerk bij het Rode Kruis, als data analist. Dat vond ik erg leuk. Ik ben dan als data scientist gaan werken bij een bedrijf dat iets deed met medische hulpmiddelen. Databevragingen, analyses, voorspellingen, noem maar op. Gaandeweg leerde ik grondig met programmeertalen werken, zoals SQL en zo. Weer een hele nieuwe skillset eigenlijk.”
Was dat dan de eerste echte stap richting tech?
“Bij het bedrijf waar ik werkte, waren er geen developers in dienst en dat was een probleem. Ik had mijn datamodellen en daar wilde ik dingen mee doen, maar dan heb je wel applicaties nodig. Die ben ik dan zelf beginnen te bouwen op een low-code platform. Dat kan letterlijk iedereen. Gewoon wat icoontjes verslepen en je hebt je hele user interface samengesteld. Als je dan een connectie maakt naar je datamodel kunnen users verder zelf aan de slag met de informatie die ze nodig hebben. Ik ben toen echt fan geworden van rapid development in low-code. Heel enthousiast werd ik ervan, dus daar wilde ik wel meer mee doen.”
“De applicaties die ik nodig had, ben ik zelf beginnen te bouwen op een low-code platform.”
Laat me raden … Toen ben je weer iets nieuws gaan proberen?
“Inderdaad. Ik ben dan als low-code consultant bij een ander bedrijf aan de slag gegaan. Daar heb ik een hele hoop geleerd en na een tijd werd ik door RoboRana gecontacteerd.”
De niet-academische weg
Je werkt nu als Power Platform Lead, wat houdt dat in?
“Voor de Nederlandse divisie teken ik de visie uit en ik zorg ervoor dat daar naartoe gewerkt wordt. RoboRana België en Nederland zijn twee losse entiteiten, maar ze werken wel regelmatig samen op projecten. Momenteel ben ik architect op een Belgisch project. Ik begeleid het team, help bij technische problemen en doe heel veel stakeholder management. Driekwart van wat de klant wil, daar is eigenlijk niet goed over nagedacht waardoor het vaak niet mogelijk is. Het is aan mij om alle vragen te filteren. Wat doen we wel en wat niet. Om het team een beetje te bewaken, zeg maar, en hun enthousiasme hoog te houden. Daarnaast denk ik mee na over hoe bepaalde concepten bij mekaar passen qua infrastructuur, hoe verschillende applicaties met elkaar moeten gaan praten enzovoort. En ik zorg er ook voor dat alle betrokken teams onderling weten wat ze aan het doen zijn.”
“Ze willen de robot uit de mens halen en de mens weer nuttige dingen laten doen.”
Wat was beslissend om van route te veranderen en een niet-academische weg op te gaan?
“Het enthousiasme waarmee de recruiters mij probeerden te overhalen, dat had ik nog nooit meegemaakt. De vibe was enorm en er was meteen een klik met iedereen. Daarnaast hebben ze bij RoboRana een bepaalde visie waar ik me wel bij kan aansluiten. RPA (Robotic process automation), low-code, alles wat ze doen om data makkelijk te automatiseren, doen ze om repetitieve taken weg te halen bij werknemers zodat die zich terug met nuttige werkzaamheden kunnen bezighouden. Waarom zouden mensen elke dag dezelfde administratieve zombietaakjes doen, waarvoor ze eigenlijk niets moeten kunnen? Word je daar gelukkig van? Laat een softwarerobotje dat doen in de cloud, of wat dan ook. En laat een werknemer zich focussen op de kwaliteit van de inhoud, op het waarom van wat er eventueel misgaat, zodat ie bijvoorbeeld risicomanagement kan gaan doen. Dat is zo mooi aan de missie van RoboRana. Ze willen de robot uit de mens halen en de mens weer nuttige, leuke dingen laten doen. Het maakt dat mensen weer plezier ervaren in hun werk. Dat vind ik waardevol.”
Wat als?
Doorheen het gesprek wordt stilaan duidelijk dat achter dat wiskundig-analytische brein een bescheiden, zichzelf relativerend persoon schuilgaat.
Wat als je vroeger andere keuzes gemaakt had?
“Ja, daar denk ik wel eens over na. Ik heb best veel twijfelmomenten gehad in mijn leven. En ik ben niet altijd trots op de keuzes die ik gemaakt heb. Ik trek daar mijn lessen uit, maar ik zou beter gewoon kijken naar het hier en nu en wat ik bereikt heb.”
Waar ben je wel trots op?
“Het is bijna een wonder dat ik tegenwoordig overal ga presenteren, op conferenties en zo. Ik was vroeger een heel verlegen, ingetogen persoon, die nauwelijks iets durfde te zeggen. Door mezelf keer op keer te verplichten om toch vooraan te gaan staan, ben ik heel erg open geworden. Ik ben opgebloeid naar iemand die weet wat ze wil en kan. En dat durf ik nu ook te verkondigen. Dat ik iedere keer die stap durfde te zetten en daar diep in ben gegaan, daar ben ik toch wel trots op.”
Is er iemand die een belangrijke impact heeft gehad op jouw leven?
“Het ligt altijd gevoelig om één persoon een shout-out te geven, maar mijn docent Engels uit de middelbare school verdient het eigenlijk wel. Hij was mijn mentor en dat was een periode dat ik heel depressief was, meer een omhulsel dan een levend wezen. De dingen die die man zei en deed, hebben me geholpen om mijn leven om te gooien, weer wat focus te krijgen en toch wel wat te gaan doen.”
Dat lijkt je sindsdien aardig gelukt. Heb je nog bepaalde ambities voor de toekomst?
“Eigenlijk niet concreet, nee. Ik heb geen welbepaald doel voor ogen, geen grote ambities die ik wil bereiken. De route die ik afleg ergens naartoe, vind ik belangrijker dan waar ik naartoe wil. Veel mensen willen van a naar z, zo gericht mogelijk. Maar ik ga gewoon van a naar b en wat daarachter ligt, dat weet ik niet, dat interesseert me ook totaal niet.”
“De route die ik afleg, vind ik belangrijker dan waar ik naartoe wil.”
“Ik heb eerder kleine persoonlijke projectjes die ik wil proberen. Zo zit ik vandaag met een idee in mijn hoofd voor een virtuele chat assistent om toegang tot bedrijfsinfrastructuur makkelijker te maken. Een heel slimme chatbot, zeg maar, waar je tegen kan praten en die door jouw documenten en databases kan bladeren. Ik heb nog helemaal geen idee of ik daarmee op de markt kan of zo. En dat maakt me ook totaal niet uit. Ermee bezig zijn, dat vind ik leuk. Stapje voor stapje. De rest zien we wel. En ofwel lukt het, ofwel niet. Zo simpel is het. Maar ik zal in ieder geval het ‘hoe-werkt-dat’-principe in mijn brein hebben gerustgesteld.”
Motorrijden, metal en money
Wat doe jij graag tijdens je vrije uren?
“Rond mijn zes à zeven jaar wilde ik kok worden! Het is iets anders uitgedraaid, maar koken doe ik nog altijd heel graag. Gewoon een beetje als afleiding. Ik kan er quasi hersendood mee bezig zijn, enkel focus op het eten. Dat geeft me rust. Verder vind ik het leuk om te knutselen met techniek, in de breedste zin. Niet alleen programmeren, software, codes, dat soort dingetjes, maar ik heb ook een passie voor elektronica. Versterkers, effecten, gitaren, noem maar op. En motorrijden vind ik ook geweldig, net als muziek maken, liefst zware metal en industrial. Ik heb heel lang gitaar en basgitaar gespeeld, maar dat lukt tegenwoordig niet meer. Ik heb fibromyalgie waardoor mijn vingers heel stijf zijn en ik de nodige souplesse mis. Drummen doe ik nog wel. Dat is gewoon houthakken, hé. Lekker hard slaan en er komt geluid uit.”
Tot slot, is er iets dat je tegen je jongere zelf zou willen zeggen?
“Ik heb wel een boodschap voor mijn jongere zelf, ja. Blijf niet te lang financieel afhankelijk van een baas. Als je hard werkt en geld verdient dat je niet meteen nodig hebt, zet dat geld dan voor jou aan het werk. Want laten we eerlijk zijn. Als werk niet betaalde, dan gingen de meesten onder ons niet werken, toch? Hoe jonger je begint met beleggen, hoe sneller je onafhankelijk in het leven kan staan. En dat helpt dan weer om tijd vrij te maken voor dingen die je echt leuk vindt.”
